In ons knusse houten tiny house van slechts 25 m2 leefden we ons drukke leven. Joachim was altijd te vinden in de keuken, zijn domein als chef, terwijl ik mijn dagen vulde voor de klas. Ons werk was leuk, we hadden een levendig sociaal leven en onze lieve hond Joep, een VT Wonen-hond die in het echt nog liever was dan op de foto, maakte ons huisje compleet. Maar ondanks onze fijne manier van leven begonnen we iets te missen.
Het gevoel van onrust werd steeds groter. Is dit alles?, vroegen we ons af. En zo begon onze zoektocht naar meer. Naar iets wat ons leven nog rijker en avontuurlijker kon maken. Maar hoe en waar moesten we beginnen? Eén ding wisten we zeker. Klein wonen is geweldig! In ons 25m2 tellende knusse huisje moesten we serieus nadenken bij elke aankoop: past het wel in dit mini-paleisje? Met weinig spullen hou je het overzicht en word je min of meer gedwongen om het buitenleven te omarmen. Gek genoeg misten we het totaal niet dat we eerder in grotere huizen woonden.
Tekst gaat verder onder de foto’s.
Ons knusse huisje op wielen
Joachim droomde steeds meer over het bouwen van een eigen huis. Hij is dan wel handig, maar een eigen huis bouwen is wel echt een groot project. Waar te beginnen? En ik? Ik had nog geen idee waar dit huis zou moeten staan. Ik wilde eerst nog reizen. En wat van de wereld zien! We maakten een korte termijn en eigenlijk een vrij simpel plan: eerst samen reizen en dan zien we daarna wel of we ooit nog zin hebben om ergens een huis te bouwen. Toen we uitzochten waar we naartoe wilden en hoe we wilden reizen, was er één belangrijke voorwaarde: Joep moest mee. De conclusie was daardoor snel getrokken. Roadtrippen. We deden wat try-outs. Leenden een camper, huurden een camper… en toen ontstond ons echte plan. We bouwen onze eigen buscamper. Ons eigen knusse huisje op wielen, ready om Europa mee te verkennen.
Tekst gaat verder onder de foto.
Schildersbus
Een paar weken later, net voor kerst, reden we rond in onze tweedehands Renault Master. Gewoon, helemaal van ons! Het ding zag eruit als een schildersbus: van binnen helemaal leeg, wit en zo lek als een vergiet. Maar motorisch zag het er veelbelovend uit. Weinig kilometers op de teller en Joep reed mee alsof hij nooit anders had gedaan. Het voelde als het begin van een avontuur waarvan we geen idee hadden waar het ons naartoe zou leiden.
Tekst gaat verder onder de foto’s.
Avontuur
Een jaar verder… en Joa besloot nooit meer in de keuken te willen werken, terwijl ik een sabbatical nam. Onze Renault Master was klaar. Compleet met bed, keuken, een eigen plek voor Joep, zonnepanelen en een gloednieuwe nieuwe APK. We waren er helemaal klaar voor! Op een regenachtige derde kerstdag, vroeg in de ochtend, knuffelden we onze familie gedag. Tot over 5 maanden! En toen begon ons avontuur pas echt!
Tekst gaat verder onder de advertentie.
Iets geweldigs
Nog geen twee weken later zaten we in Portugal, chillend bij 20 graden, toen we op oudejaarsdag Marinus en Patricia ontmoetten, samen met hun hond Owen. Zij reisden al een tijdje in hun eigen Crafter-huisje. Grappig genoeg hadden we elkaar al leren kennen via Instagram en hadden we al een tijdje contact. Samen knalden we het nieuwe jaar in. En man, het voelde meteen als het begin van iets geweldigs. Vijf maanden? Dat leek nu al veel te kort voor alle avonturen die ons te wachten stonden.
Tekst gaat verder onder de foto.
Tweede hond
Nu 3 jaar later hebben we samen een online hondentraining opgezet met Marinus en Patricia: Nomad Noses. We hebben de Renault Master vorig jaar ingeruild voor een vrachtwagen, een Mercedes Atego. Ons tweede zelfgebouwde tiny house op wielen. We hebben een tweede hond Tommy en reizen tegenwoordig fulltime als digital nomads.
