Daar is hij dan! Mijn eerste HappyCamperNL-blog in Klein Wonen Magazine! In de vorige editie heb je al kennis met ons kunnen maken en heb je in een interview gelezen waarom wij in een bus zijn gaan wonen en de weg daar naartoe. Ondertussen wonen we alweer een half jaar in onze van en vertel ik je graag meer over hoe ons dagelijks leven er nu uitziet, ten opzichte van ons leven in een appartement.

Even een korte opfrisser. Op 24 december 2020 zijn mijn vriend Daniel en ik met onze hond Benny fulltime in onze campervan gaan wonen. Met vrij weinig camperervaring,maar met een glashelder doel: meer vrijheid!

Meestal zijn we de volgende ochtend alweer van gedachten veranderd

De wekker gaat. Ja, ik zet nog steeds graag een wekker, want ik sta graag op tijd op, zodat ik zoveel mogelijk uit de dag kan halen. Als ik onder het bed kijk, staren 2 grote, bruine ogen mij aan. Benny is maar al te blij dat ik uit bed kom, want hij kan niet wachten om naar buiten te gaan en achter de vogels aan te rennen, die hij sinds gisterenavond al scherp in de gaten houdt. Daan kan nog even blijven liggen en genieten van een bed voor zichzelf. Waar hij met zijn 2 meter lange lijf goed gebruik van maakt. Als Benny en ik terugkomen van onze ochtendwandeling staat het water voor de koffie al aan. Terwijl we aan een kop heerlijk vloeibaar goud zitten, bedenken we wat we vandaag weer eens gaan doen en waar we onze dag willen eindigen. We hebben al vaak geprobeerd om dit de dag van tevoren te beslissen, maar meestal zijn we de volgende ochtend alweer van gedachten veranderd.

Eenmaal een besluit genomen gaat er nog even snel een natte lap en een lading deodorant onder de oksels door, want douchen is bij ons een luxe en geen gewoonte. We pakken alles in en vertrekken naar de volgende stop. Het inpakken wordt wel eerst 3 keer gecontroleerd voordat we daadwerkelijk kunnen gaan rijden. Hoe vaak het ons al niet is gebeurd dat het water uit Benny zijn bak voor een rijdend zwembad zorgde. Of het beruchte dakraam dat op wonderbaarlijke wijze zelfs na de 3 controlerondes nog open blijkt te staan.

De kust is veilig en de spieren zijn weer bewogen

Aangekomen op ons nieuwe stekkie gaan we meteen op onderzoek uit. We strekken even de benen en Benny controleert de omgeving grondig op loslopende eenden en konijnen. De kust is veilig en de spieren zijn weer bewogen. Mooi! Snel de bus in, zodat ik een paar uurtjes aan het werk kan. Ondertussen is Daniel bezig met het rommelen in en rondom de bus. Hij weet altijd wel iets te vinden om zich mee bezig te houden.

Na het werken en het rommelen laat Benny weten dat het tijd is voor een nieuwe ronde. En wij gaan graag met hem mee. Want, toen wij nog in het appartement woonden, hadden wij een prachtig uitzicht over de hele stad, maar het was iedere dag hetzelfde uitzicht. Dezelfde bomen, dezelfde kerken en dezelfde mensen. Het leek wel alsof we vast zaten in een loop van dagelijkse sleur en gewoontes. Nu hebben we iedere dag een ander uitzicht en zien we steeds nieuwe gezichten. Weer een stapje verder uit de loop. Oh wat heerlijk!

Na de wandeling is het tijd voor eten. Een makkelijk maal, want uitgebreid koken, daar zijn wij allebei niet zo van. Met een gevulde buik gaan de voetjes omhoog en genieten we nog even van onze weloverwogen huisvesting van vandaag. Een laatste rondje met Benny en dan is het tijd om ons terug te trekken in ons huis op wielen. Het einde van een rustige dag. Precies zoals wij het willen.

Een versie van dit artikel verscheen ook in editie 13 van Klein Wonen Magazine