Elke Rabé woont in een tiny house en merkt dat dit het ervaren van klein geluk nog meer stimuleert. Eerder schreef zij in Klein Wonen Magazine al over haar tiny pleasures. ,,Ik ervaar die eigenschap als een cadeau. Het zit van nature in me denk ik, maar ik heb het zeker ook doelbewust verder ontwikkeld. Het is een levenswijze die ik niet snel kwijt zal raken, maar waar ik ook actief aan werk”, aldus de klimaatburgemeester van Bilthoven, die onlangs stuitte op een Servisch woord dat voor haar een belangrijke betekenis heeft: merak.
Wat is jouw merak?, is volgens de makers van Salt Magazine een veel gebruikte uitdrukking in Servië. Het geeft ook meteen aan dat de dingen die iemand merak brengen voor iedereen anders kunnen zijn. Merak heeft ook verschillende betekenissen in het Servisch. Allereerst het genieten van de simpele dingen in het leven, maar ook het gevoel van gelukzaligheid en van eenheid met het universum. Verder is het het ultieme en onstuitbare verlangen van een individu dat bijdraagt aan een groot gevoel van geluk en vervulling of de originele en authentieke aard van een persoon. En tenslotte is het de kunst van volmaakt kunnen genieten van het moment waarop je je verbonden voelt met jezelf en anderen.
Dit gevoel kan ik me levendig inbeelden. Ik hoef alleen maar terug te denken aan de vele keren dat ik in de natuur op pad was. Dit begint al op mijn 11e met trektochten in de bergen samen met leeftijdsgenoten. We leren klimmen, lopen weekendhikes van 90 km en in de zomer trekken we dagen achtereen door de bergen. Iedere keer als we na een lange klim de top bereiken voel ik dat gevoel van gelukzaligheid en eenheid met het universum. Ik herinner me een bergtocht van 8 dagen, waarbij ik op de voorlaatste dag, het is bloedheet en iedereen heeft dorst, een klein blikje ananasschijven uit mijn tas haal en iedereen het uitschreeuwt van verbazing en geluk. Natuurlijk delen we dit en kunnen we volmaakt genieten van dit moment waarop we ons verbonden voelen met elkaar via de heerlijke smaak van koude sappige ananas. Dat is het mooie van afzien denk ik: genieten van simpele dingen in het leven wordt als vanzelf heel makkelijk.
Zeker als ik niemand tegenkom op een tocht
Ook mijn reis met de wandelkar achter me aan van vorig jaar geeft me het gevoel van gelukzaligheid en eenheid met het universum. Zelfs op dagtochten kan ik dit goed voelen. Zeker als ik niemand tegenkom op een tocht, zoals begin februari in de beboste heuvels van Zuid-Spanje. In alle gevallen koester ik dit ook heel bewust. Ik neem mijn koffie en lunch mee voor onderweg en neem daar uitgebreid de tijd voor. Om het genieten van simpele dingen in het leven kracht bij te zetten heb ik kortgeleden gekozen voor de beste koffiezetter voor onderweg: de Aeropress Go. Minimalist die ik ben, heb ik net zo lang gewacht tot ik hem tweedehands vond en zie ik dat echt als een Present Present aan mezelf. Het lijkt misschien onbenullig, maar ik ervaar dat het heel belangrijk is om merak serieus te nemen en bewust in te zetten.
Dit komt misschien doordat het genieten van simpele dingen mijn overlevingsstrategie is geweest in een bepaalde periode van mijn leven. Het is al jaren geleden, maar in de 3 jaar waarin ik ernstig ziek was, kon ik zeker 9 maanden niet veel meer dan plat op mijn rug liggen. Het rechtop houden van mijn hoofd maakte me zó misselijk dat zelfs naar het toilet gaan een uitdaging was. Ik had geen controle meer over mijn spieren en kon dus ook niet goed lopen. Mijn sportieve leven was in korte tijd veranderd in een leven van plafond staren. In die tijd heb ik mezelf doelbewust aangeleerd dat zelfs op de bank waar ik TEDx talks lag te luisteren of dat ene kopje koffie dat ik wel binnen kon houden van enorme waarde is.
Nu heb ik ook weer een periode van zeker een jaar achter de rug waarin misselijkheid meer regel dan uitzondering is geweest. Als een wonder is het nu bijna 13 dagen omgekeerd. Ik ben nog wel iedere dag even misselijk, maar het trekt snel weer weg en zo gaat het 90 procent van de dag eigenlijk heel goed. Het voelt als een fantastisch cadeau dat ik zomaar gekregen heb. Iets wat voor veel mensen vanzelfsprekend is voelt voor mij bizar bijzonder. Ik ben met mijn hoofd in de wolken, ik kan de hele wereld aan, ik loop lichter, ik ben zelfs heel voorzichtig weer gaan hardlopen, iets wat ik al jaren probeer op te geven omdat ik steeds blessures krijg. Ook nu doe ik heel voorzichtig en ik voel vaak veel pijn, maar het gaat. Het ultieme en onstuitbare verlangen dat bijdraagt aan een groot gevoel van geluk en vervulling komt heel dicht bij wat ik de laatste tijd ervaar.
De dingen die ons merak brengen kunnen dus inderdaad voor iedereen anders zijn en in mijn ogen ook van moment tot moment verschillen, maar het helpt mij om zo af en toe terug te denken aan die periode op de bank om merak te cultiveren. Het is de kunst van volmaakt kunnen genieten van het moment waarop je je verbonden voelt met jezelf en met anderen en daar is dus helemaal niet zo veel voor nodig.
Merak zorgt ervoor dat ik steeds weer nieuwe plannen maak. Zeker nu ik me zo goed voel, loop ik zelfs over van de ideeën die al mijn werk ondersteunen. Zo komt het ontwerp van een ultieme fiets weer in beweging. Al jaren geleden heb ik de auto de deur uit gedaan en doe ik alles op de fiets. Door een spierprobleem als gevolg van de hierboven beschreven periode heb ik na een paar jaar gekozen voor elektrische ondersteuning en ik zie veel mensen hetzelfde doen om woon-werkverkeer op de fiets te kunnen doen. Het stoort me wel een beetje dat dit toch geen volwaardige vervanger is. Die-hard fietsers trotseren wind, worden koud en nat. Minder fanatiekelingen laten de fiets in de winter toch staan en kruipen weer in de auto.
Ook mijn besluit om niet meer te vliegen heeft de radertjes in mijn hoofd harder laten draaien, want de overwinterreis naar Spanje lijkt zo onbereikbaar te worden. Met de trein lijkt me een mooi avontuur, maar vergeleken met het reizen met een wandelkar voelt het veel minder vrij. Mijn fietszoektocht breidt zich nu uit naar het veld van de fietscamper. Ik heb lang gezocht, maar behalve een paar zelfbouwmodellen bestaat er eigenlijk niet iets wat ik in mijn hoofd heb. Ik ontwierp een soort Piaggio Ape waarbij de bestuurder trapt als op een ligfiets. Slimme tiny house-oplossingen zorgen voor veel functionaliteiten in een kleine ruimte. Zo kan je er slapen als de stoel plat of weg geklapt wordt. Maar tijdens mijn zoektochten op internet kwam plots een heel interessante ontwikkeling op het spoor, die van de elektrische cargo bike. Een ondersteunde fiets die in de toekomst bestelwagens in de binnenstad zal gaan vervangen. Althans dat is mijn verwachting of toch tenminste mijn hoop. Om deze hoop kracht bij te zetten wil ik zelf laten zien dat ook rondreizen anders kan, namelijk met een cargo bike als fietscamper. Onder het motto als nooit iets was veranderd zouden er geen vlinders zijn, dus als je iets wilt….. Mijn oog viel op de Sunrider van de jonge onderneming Need The Globe, Deze is voorzien van een laadbak met geïntegreerde zonnepanelen, die de batterij autonoom oplaadt met schone energie.
Ik wil nu hiermee een rondreis maken, maar de wandelkar ook meenemen. De combinatie wandelen en fietsen lijkt me ideaal. Uiteraard kan ik kiezen voor een rugzak, zeker in de bergen is dit praktischer, maar het lopen met de kar is me zo goed bevallen dat ik alles wil combineren. Ook wil ik naast de startups op het gebied van duurzaam vervoer meteen ook alle goede organisaties waarvoor ik zelf werk (Klimaatgesprekken, Think Big Act Now, Youtopialab en natuurlijk ons eigen project Present Present) onder de aandacht brengen. Hoe dit precies gaat lopen weet ik zelf nog niet natuurlijk, maar wordt zeker vervolgd in de volgende editie. En waarom wil ik dit? Precies, dit brengt mij merak!
Links naar (Nederlandse!!) startups:
Lees dit artikel en overige artikelen over klein wonen in ons Klein Wonen Magazine 15,
KLIK HIER voor een gratis download.
