Site pictogram Klein Wonen Magazine

Marco en Monique van tuinhuisje naar tiny huis

Al jarenlang verkozen Marco Penninkhof (49) en Monique Lippens (59) in de weekenden hun volkstuinhuisje boven hun ruime Almeerse flat. Dus waarom niet permanent kleiner wonen? Een toevallige ontmoeting in een café gaf de doorslag en nu genieten beiden van een minimalistischer leven in hun houten huisje, midden in de natuurrijke polderomgeving van Oosterwold. Een kavel met 2 tiny woningen van elk 54 m2 groot. In de ene huisje wonen Marco en Monique. De andere wordt bewoond door de dochter van Monique, Robin, samen met haar vriend Thomas. Robin en Thomas wonen daar tijdelijk. Het is de bedoeling dat zodra Robin en Thomas hun intrek in hun nieuwe huis kunnen nemen de 85-jarige moeder van Monique uit Assen daar komt te wonen.

 

Prachtig uitzicht, maar we misten een tuin

De in Kampen geboren eindredacteur bij Omroep Flevoland en de uit Vlissingen afkomstige inkoopster bij de Gemeente Almere bezaten hiervoor een flat in Almere-Stad. Deze was 100 m2 groot en keek uit over Het Weerwater. ,,Prachtig uitzicht, maar we misten een tuin waarin we konden zitten,” vertelt Marco. ,,Om toch van het buitenleven te kunnen genieten kochten we een stuk grond bij Volkstuinvereniging Waterland in Almere-Haven. Daarop stond een tuinhuis van 27 m2 en een kas. Het was een luxe tuinhuisje met alles erop en eraan. Al gauw verbleven we daar vaker dan in onze flat. Zo kwamen we er achter dat we eigenlijk niet zoveel nodig hadden om happy te zijn. Meer maakt niet altijd gelukkig,” stelt Monique.

Ze begonnen zich af te vragen hoe het zou zijn om permanent in een kleinere woning te vertoeven. Marco was reeds bekend met het fenomeen Oosterwold, een experimentele wijk in Almere. ,,Een aantal jaren geleden had ik een stip gezet, maar toen vond ik het ontwikkelproces nog te omslachtig. Uiteindelijk ben ik ermee gestopt. Door onze ervaring in het tuinhuis kwam het idee om daar te gaan wonen opnieuw in beeld. Maar dan in een tiny house.” Het idee om in een blokhut te gaan wonen kwam volgens Monique puur bij toeval. ,,In de stad is een café, Den Enghel genaamd, waar we wel eens kwamen. Daar kwamen we in contact met onze bouwer. Hij had een rekenprogramma waarmee we zelf ons huis konden ontwerpen. De prijs en het ontwerp beviel ons zo goed dat we met hem in zee zijn gegaan.”

Maar hoe groot moest het toekomstige huisje dan worden? Dat was de grote vraag waarvoor het stel zich geplaatst zag. ,,Omdat we niet al onze kamers van de 100 m2 grote flat gebruikten, maar het tuinhuisje weer net te klein vonden, kwamen we op het idee om ergens daartussenin te gaan zitten”, zegt Monique lachend. ,,In feite hebben we de oppervlakte van het tuinhuisje genomen en deze gewoon verdubbeld,” vult Marco aan. ,,Een andere belangrijke overweging die bij ons besluit om deze stap te wagen meespeelde, was dat we geen slaaf van onze hypotheek wilden zijn. De tiny woning kostte minder dan de flat. Als het even kan wil ik eerder met pensioen gaan. Daarom proberen we onze lagere hypotheek versneld af te lossen.”

De wasmachine staat in een losse keet.

Marco heeft veel aandacht besteed aan de indeling om het maximale uit het minimalistisch wonen te halen. ,,Ik heb met een meetlint rondgelopen en alles goed uitgemeten. Daardoor past ons bed en de kast goed in de slaapkamer. Hetzelfde geldt voor de inrichting in de keuken-woonkamer.’’ Het woonkeukengedeelte is 26,2 m2 groot, de slaapkamer 8,8 m2, de logeerkamer 5,8 m2 en de badkamer 5,3 m2, wat in totaal 54 m2 maakt. Het 5 meter hoge lessenaars dak bestaat uit een hoger en een lager gelegen gedeelte. Op de plek waar het lage en hoge gedeelte bij elkaar komen zitten ramen. Hierdoor valt er licht vanuit het dak naar binnen. Alleen voor de wasmachine is geen plek in het huisje. Deze staat in een losse keet even verder op het terrein.

,,Het kleiner wonen vergt wel meer flexibiliteit. Wij moeten nu meer geven en nemen, maar gelukkig zitten we vaak op een lijn. Zo ook nu in deze coronatijd. Normaal werken we beiden op kantoor, maar nu zitten we tegenover elkaar aan een tafel. Wanneer ik moet vergaderen loop ik dan ook vaak een rondje in de tuin. Dat gaat me in de zomer overigens wel makkelijker af, dan wanneer het zoals nu heel hard regent,” grijnst Marco. Monique beaamt dit. ,,Dat is inderdaad wel eens lastig, maar deze manier van wonen geeft mij een groter gevoel van vrijheid. Alsof ik mijn leven zelf meer in de hand heb.”

We hebben geen tv in huis

Monique en Marco werken beiden fulltime, dus blijft er naast het werken aan het (bouw)project weinig tijd over voor andere hobby’s. ,,We hebben dan ook geen tv in huis, want dat vind ik zonde van mijn tijd”, meent Marco. ,,Daarnaast heb ik internet en kan alles wat ik wil op mijn laptop bekijken.” Monique mist tv-kijken ook absoluut niet. ,,Ik besteed mijn spaarzame vrije tijd liever aan andere zaken, zoals hardlopen of het lezen van een boek.” Dat doet ze het liefst op de enige leunstoel, die rechts in de hoek van de woonkeuken staat.

Tussen de 2 houten huisjes heeft Marco een kas gebouwd, waarin hij een ook kleine wooneenheid wil maken met alles erop en eraan. In de kas staan al planten en een bank, zodat het steeds meer een plek wordt om te relaxen. ,,Ik weet nog niet precies waar het eindigt, maar het is gewoon een spannend en tof project”, zegt Marco. Monique geeft aan dat zij speelt met het idee om deze ruimte deels in te gaan inzetten als toekomstige werkplek.

Foto’s: ©Ronald Lammers Fotografie


Mobiele versie afsluiten