Ik durf het bijna niet toe te geven, maar de afgelopen weken hebben we meerdere keren gedacht: we zijn hier helemaal klaar mee. Jan-Willem met het ontwerp en de indeling, ik vooral met het off-grid leven. Dat komt natuurlijk omdat ons huisje is berekend op 2 volwassenen. Die af en toe echt wel even koud willen douchen, in het donker willen zitten of ’s ochtends een half uur willen bekvechten wie de kachel aan gaat maken. Maar nu er een klein frummeltje bij is, zijn we te moe daarvoor. En is ons huis vermoeiend, in plaats van energie-gevend. Het voelt een beetje als het kwijt raken van je geloof. Jan-Willem heeft er minder last van, die gelooft nog in onze missie. Maar ik? Ik vind ineens een hypotheek niet zo erg meer. Duivelse gedachten!
Opladen via het systeem van de buren
Dat zijn de sombere dagen, de dagen dat we voor het eerst in 3,5 jaar beslissen een aggregaat te gebruiken. Ons energiesysteem piept, voorlopig geen zon en de buren hebben er eentje die regelmatig bromt naast hun huisje. Zo’n stap lijkt nietszeggend, maar voor ons een hele beslissing. Het druist in tegen alles waar we voor staan. En toch wil ik onze baby Luus een warm badje kunnen geven, überhaupt, water uit de kraan is momenteel noodzakelijk. God straft meteen, want hun aggregaat sluit helemaal niet aan op ons systeem. Dus dan maar de accu’s loskoppelen en opladen via het systeem van de buren.
De betere dagen, waarin Luus leert nee schudden als ze iets niet wil en haar eerste natte kusjes geeft, die dagen zijn zonnig, ook al giet het buiten. Dagen waarin Jan-Willem en ik genieten van ons knusse, warme huisje, een filmpje kijken op bed, een spelletje doen aan tafel, terwijl we grinniken als Luus in haar slaap scheetjes laat.
We gaan experimenteren met nieuwe systemen
Maar het meest zijn we bezig met ons nieuwe ontwerp, die moet nu toch maar eens gerealiseerd gaan worden. Tiny House 2.0! We hebben inmiddels alweer 100 nieuwe ideeën en Jan-Willem past dat allemaal braaf aan in Sketch-up. Het wordt waarschijnlijk weer zo’n moment dat ik beslis: en NU gaan we bouwen! Want anders zit JW over een jaar nog te tekenen. Maar voor dit ontwerp (ook weer mobiel, tiny en off-grid) willen we graag de zekerheid van een vaste plek. 10 jaar is al prima. We gaan experimenteren met nieuwe systemen, biomeilers, community opbouw en daarvoor hebben we iets meer tijd nodig. We zijn, met onze lieve buren natuurlijk, rustig op zoek naar een oplossing. En in de tussentijd oefenen Kjeld en Jan-Willem hun bouw- en samenwerking skills. Ze bouwen momenteel een huisje voor iemand. Sim leert Luus lopen, Linde en ik genieten en maken ons nuttig op het landgoed (vooral Linde).
Wonen is een werkwoord, zoals JW zich heeft uitgedrukt 5 jaar geleden. En werken doen we zeker. Werken aan een betere leefomgeving, aan een toekomstbestendig huisje en aan een geweldige plek voor Sim en Luus om op te groeien!
