De dag dat ik las dat kinderen met weinig speelgoed creatiever, socialer en zelfstandiger zijn, sprong ik een gat in de lucht. In een klein huis hebben we vanzelfsprekend minder ruimte voor speelgoed, zoals voor alle baby- en kinderspullen die als vanzelf je huis binnenkomen.
Onze belangrijkste strategie is, net als op andere vlakken rondom klein wonen: we hoeven niet alles zelf te hebben. En die sluit goed aan bij een van onze opvoedstrategieën: we hoeven niet alles zelf te doen. Bij de opa’s en oma’s heeft ze spullen die wij niet hebben, net als bij de opvang, in de speeltuin en bij de bibliotheek. Het bos, het dorp en de bredere gemeenschap van vrienden en familie om ons heen zijn ook haar ruimte, zoals dat vroeger vanzelfsprekend was. De dingen die we wel nodig hebben, houden we net als de rest van ons huis zo minimalistisch mogelijk.
Lees verder onder de banner.
Speelgoed
Kinderen hebben dus minder speelgoed nodig dan we vaak denken. Toen onze dochter begon te tijgeren, ruimde ik een van onze vensterbanken leeg, die maar 45 cm hoog zijn en waar ze al snel bij zou kunnen. Mijn man maakte een klein boekenkastje, een beetje vergelijkbaar met het houten kruidenrek van IKEA, dat we onder de vensterbank hingen. Dat zou haar hoekje worden. Geen box, geen minikeukentje, geen speelgoedmand of speelgoedkist, geen speelkasteel, maar een vensterbank.
Lees verder onder de foto.
Mandjes
Op de vensterbank staan mandjes met verschillende soorten speelgoed erin: bouwblokken, muziekinstrumenten, puzzels, een bal. In de boekenkast staan 3 tot 4 boeken. Iedere week gaan we naar de bibliotheek om de boeken te wisselen. En de rest van het speelgoed rouleert mee. Ik kijk waar onze dochter interesse in heeft en zet op basis daarvan regelmatig iets anders neer.
De voorraad speelgoed moet in één plastic krat van 45 liter blijven passen. Tot dusver lukt dat aardig. Wat er niet in past, zijn een fiets, die onder de trap geparkeerd staat, net als een hobbelmammoet (met dank aan de familie) en een hele grote knuffel.
Lees verder onder de foto.
Slapen
Tot onze dochter 1,5 jaar was, sliep ze naast ons op de vide, eerst in een hangwieg, daarna in een ledikant die nog door een overgrootopa is gebouwd. Daarna wilde ik een vloerbed in het kleine kamertje op de begane grond, zodat ze er zelf in en uit kon, helemaal volgens de Montessori-methode waar ik zo gek op ben. Maar we twijfelden. In de ledikant sliep ze prima en we kozen ervoor die maar gewoon beneden te zetten, naast mijn bureau en tegen een opgeklapt logeerbed. Ons huis is gigantisch, zeiden we tegen elkaar. We hebben gewoon plek om die ledikant ergens anders neer te zetten!
Lees verder onder de foto.
Kleding
In haar kamertje heeft ze 5 kleine planken in een nis waar al haar spullen op passen. Er staat een mandje met 4 hoeslakens en een extra slaapzak, er staat een voorraad van zo’n 15 boekjes, er liggen 2 stapeltjes met kleding in de volgende maat en er staat een mand vol hydrofieldoeken en rompers in de volgende 5 maten, die we zo nu en dan van familie krijgen.
Onder de kast hangen een paar haakjes waar ze zelf kleding aan kan hangen. Haar dagelijkse kleren hangen aan een rondhout aan het plafond, vlak naast haar ledikant. Net als wij, heeft ze er niet zoveel. De tuinbroek met fleecetrui is favoriet. Haar buitenkleding hangt onder onze kapstok op haar hoogte, ook weer zodat ze die zelf kan pakken. Ze heeft één paar schoenen. Haar laarzen hebben we weggedaan, omdat we er achter kwamen dat die veel te lomp zijn om op te lopen en mee te klimmen.
Lees verder onder de banner.
Vervoer
Waar ik me het meeste over verwonder, is hoeveel spullen er nodig zijn om een dreumes (of baby) te vervoeren. En die nemen veel ruimte in! Omdat we geen auto hebben, kochten we een fietskar. De kar past niet in de schuur en staat daarom in de gang onder de kapstok. Gelukkig is hij ook bruikbaar als kinderwagen. Voor snelle dingen in het dorp kocht ik een ouderwetse Gazelle, omdat het frame van mijn gravelbike te klein was voor een fietszitje. Weer een fiets erbij…
Dan zijn er nog het autostoeltje (die verschrikkelijk in de weg staat op de vide, maar die we toch nodig hebben als we een auto huren), de draagzak (die we het meeste gebruiken) en de rugdrager met frame voor lange wandeltochten (die naast het volumineuze autostoeltje staat). Minimalisme en kindervervoer gaan slecht samen, tenzij je een auto hebt en daar alle rotzooi in laat liggen. Maar goed, aan een auto is an sich weinig minimalistisch.
Verschonen
We begonnen met wasbare luiers, maar ik had de verkeerde gekocht en wilde niet weer helemaal opnieuw beginnen. Nu hebben we 6 pakken eco-luiers onder een statafel in de badkamer gestouwd. Op die statafel ligt een aankleedkussen. Op een dag gaan we op deze plaats een badkamermeubel bouwen met wasbak en wat bergruimte, maar voorlopig houden we het maar zo. Er past nog net een luieremmer naast. Gelukkig wordt een dreumes op een gegeven moment zindelijk en zijn al die spulletjes niet meer nodig.
Lees verder onder de foto.
Helpen
Wat dreumessen het allerliefste doen, is met jou spelen. Ze willen helpen met de afwas, de was, stofzuigen, in de tuin werken. En daar heb je niets extra’s voor nodig. We kochten op een gegeven moment een keukentoren die je om kunt klappen tot een tafeltje met bank. Al merken we dat we hem nog zelden opklappen, want meestal heeft onze dochter al een eetkamerstoel naar de keuken gesleept voordat we de toren kunnen pakken. Het tafeltje is nu een speeltafel bij de vensterbank.
Lees verder onder de foto.
Grootste uitdaging
De grootste uitdaging is onze trap naar de vide. Om ruimte te besparen hebben we, net als in sommige tiny houses, een molenaarstrap. Die zijn steil en de treden zijn half ingezaagd waardoor je maar met één voet op een trede kunt staan. We hebben onze dochter anderhalf jaar zonder problemen naar boven en beneden getild, maar nu wil ze zelf klimmen. Voor een traphek beneden is geen ruimte. Ze mag alleen met ons naar boven, en dan laten we haar maar. Misschien wordt ze snel een behendige klimmer.
