Van je slaapkamer zo het bos in lopen. Het is een lang gekoesterde woonwens van Karin van Laatum, maar sinds een jaar wandelt zij iedere ochtend haar groene droom binnen op een recreatiepark in het noorden van Limburg. Daar vond zij haar nieuwe woonplek op een ruim bosperceel. ,,Als kind wilde ik altijd al op een boerderij wonen. Als ik later groot ben ga ik in de natuur wonen, riep ik toen al. Ik ben nu 49, dus nu ben ik toch wel groot genoeg?’’, lacht de trotse bezitter van een fraai houten chalet.
Wonen in het groen
Karin geniet met volle teugen van haar nieuwe omgeving op het Limburgse platteland. Ze leeft eindelijk haar meisjesdroom. ,,Ik heb heel lang in een eengezinswoning in Barendrecht gewoond. In mijn interieur was ik altijd al veel met vakantiethema’s bezig, zoals schelpen en veel lichte kleuren. Na mijn scheiding werd het huis veel te groot voor mij en wilde ik gewoon weg uit Barendrecht. Ik wilde een huis waar je aan het einde van de straat gelijk het bos in kan lopen. Ik heb veel onderzoek gedaan binnen de tiny house-beweging, maar ook naar het wonen in een camper.
De geboren Rotterdamse gaat dan ook op zoek naar een groen stekkie op de grens van Limburg en Brabant. ,,Ik heb gewoon de Grote Bosatlas gepakt en ben op de grens gaan kijken welke plaatsen er in het groen lagen en heb deze bij Funda ingetoetst. En toen kwam ik hier uit. Ik reageerde eerst op een advertentie van een makelaar met de kreet Wonen in het groen, maar daar bleek je helemaal niet permanent te mogen wonen. Hij vertelde mij wel dat er op korte termijn een huisje vrij kwam waar je wel het hele jaar mocht wonen. Het is een recreatiepark met 150 huisjes, waarvan er 24 permanent bewoond mogen worden. Dat is best bijzonder. Nu woon ik hier ruim een jaar en het is echt het mooiste huisje dat ik mij kan wensen. Ik heb 70 m2 woonruimte, dus superklein is het ook niet. Dat wilde ik ook niet, want ik wil wel graag een logé kunnen ontvangen. Ik wilde hier in Limburg echt een nieuwe start maken. Dat is zeker gelukt.
Ik kijk amper nog tv, want er gebeurt altijd wel wat in mijn tuin
Als het even kan is Karin natuurlijk buiten. Vanuit haar woonkamer stapt ze haar gezellige veranda met sfeervolle schommelbank op en kijkt uit op haar eigen bosperceel van zo’n 550 m2. ,,Die schommelstoel was ook een droom van mij. Dat is zo lekker! Een beetje wiegen en dan die intense stilte om je heen. Ik heb echt het gevoel dat ik de lotto heb gewonnen’’, glundert de natuurgenieter. Ze loopt over een pad van rotsstenen door haar zeker niet keurig aangeharkte tuin met sparren, eikenbomen, vlinderstruiken, seringenbomen, bamboe, yucca’s en tal van wilde planten en bloemen. ,,Sommige mensen vinden het onkruid, maar dat kan ook heel mooi zijn. Ik laat het bewust een beetje verwilderen. Dan hebben de egeltjes er ook nog wat aan. Ik plant wel wat fruit- en vruchtenbomen, want ik wil er eigenlijk een soort voedselbos van maken. Het liefst volgens de permacultuur.
Of het nu in haar tuin, op haar veranda of in haar woonkamer is, Karin vindt het heerlijk om de natuur om haar heen te hebben. ,,Dan kijk ik welke vogels ik allemaal zie of wat een eekhoorntje of een egeltje aan het doen is. En dan maken er weer een paar vogeltjes ruzie met elkaar. Ik kijk amper nog tv, want er gebeurt altijd wel wat in mijn tuin. En voor de dagelijkse boodschappen hoeft Karin ook niet naar de supermarkt. ,,Ik ga altijd langs bij de boeren in de omgeving. Daar kan ik bosbessen plukken, verse asperges, aardbeien, eieren, melk, kaas, vlees en zelfgemaakte jam kopen. Van mijn eigen boerderij is het dan niet gekomen, maar ik heb wel alles heel dichtbij. Ik ben dan ook zo blij dat ik hier mag wonen.’’
Het volledige artikel is te lezen in editie 5 van Klein Wonen Magazine.
